Ελληνική Οικονομία ώρα μηδέν

Στο παρακάτω άρθρο παραθέτω κάποιες απλές σκέψεις μου για την σημερινή και την μελλοντική κατάσταση της οικονομίας της Ελλάδας. Ας ξεκινήσουμε εξετάζοντας τις πηγές όλων των κακών : το ετήσιο έλλειμμα κρατικού προϋπολογισμού και το δημόσιο χρέος.

Η ένταξη της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ έγινε το 2001 μετά την επιτυχή πορεία σύγκλισης των δημοσιονομικών μεγεθών και την ικανοποίηση κατά τη διάρκεια του 2000 των (τεσσάρων από τα πέντε) κριτηρίων της συνθήκης του Μάαστριχτ :

1.πληθωρισμός
2.έλλειμμα γενικής κυβέρνησης
3.δημόσιο χρέος
4.μηχανισμός συναλλαγματικών ισοτιμιών
5.μακροπρόθεσμο επιτόκιο δανεισμού

Η Ελλάδα από το 2001 έως και το 2005 παραβιάζει το κριτήριο για έλλειμμα κάτω από 3% του Συμφώνου Σταθερότητας (το οποίο έχει σκοπό να διασφαλίζει ότι τα κράτη μετά την ένταξη στην ευρωζώνη και την ικανοποίηση των κριτηρίων του Μάαστριχτ, συνεχίζουν να τα τηρούν). Από τα τέλη του 2009 και αρχές 2010, εξαιτίας συνδυασμού διεθνών (οικονομική κρίση) και τοπικών (ανεξέλεγκτες δαπάνες μέχρι τις εκλογές του 2009) παραγόντων η ελληνική οικονομία αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, καθώς έχει το δεύτερο μεγαλύτερο ετήσιο έλλειμμα κρατικού προϋπολογισμού και το δεύτερο μεγαλύτερο δημόσιο χρέος στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Έτος	2000	2001	2002	2003	2004	2005	2006	2007	2008	2009
Έλλειμμα(%ΑΕΠ)	4.1	6.1	5.2	5.6	7.5	5.2	2.9	3.7	7.7	12.7
Χρέος(%ΑΕΠ)	114.0	114.4	110.7	97.9	98.6	100.0	97.1	95.6	99.2	113.4

Ο ρυθμός μεγέθυνσης της οικονομίας γύρισε σε αρνητικό πρόσημο το 2009 για πρώτη φορά από το 1993. Μια ένδειξη της τάσης υπερχρέωσης τα περασμένα χρόνια είναι το γεγονός ότι η αναλογία ιδιωτικών δανείων προς καταθέσεις ξεπέρασε τις 100 μονάδες (αναλογία δηλαδή μεγαλύτερη του 1 προς 1) κατά την διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του έτους 2007. Σήμερα έχει ξεπεράσει τις 900 μονάδες και βαίνει ανοδική. Αυτό προέρχεται κυρίως από το κλίμα αβεβαιότητας που επικρατεί στην οικονομία της χώρας και γίνεται αντικείμενο εκμετάλευσης εξωτερικών παραγόντων.

Μέχρι το τέλος του 2009, ως αποτέλεσμα του συνδυασμού της διεθνούς οικονομικής κρίσης και εσωτερικών παραγόντων (ανεξέλεγκτης σπατάλης μέχρι τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009), η ελληνική οικονομία αντιμετώπισε την πιο σοβαρή της κρίση από το 1993, με το υψηλότερο δημόσιο έλλειμμα (αν και κοντά σε αυτό της Ιρλανδίας και του Ηνωμένου Βασιλείου) καθώς και το δεύτερο υψηλότερο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στην ΕΕ. Το δημόσιο έλλειμμα του 2009 έφτασε στο 13.6% του ΑΕΠ. Αυτό, και τα αυξανόμενα επίπεδα χρέους (στο 113% του ΑΕΠ το 2009) οδήγησαν σε υψηλό κόστος δανεισμού το οποίο είναι συνεχώς αυξανόμενο.

Τον Απρίλιο του 2010 υπογράφηκε Μνημόνιο με το ΔΝΤ την ΕΕ και την ΕΚΤ ώστε να καλυφθεί η δανειακή ανάγκη της χώρας. Αυτά όσον αφόρα την ιστορία και τι έγινε.

Τώρα ας δούμε πώς προκύπτει το ΑΕΠ της Ελλάδας που έχει την πιο άμεση σχέση με το δημόσιο έλλειμμα. Οι κύριοι μεγάλοι κλάδοι της Ελληνικής οικονομίας είναι :

•ο τουρισμός
•η ναυτιλία
•η βιομηχανική παραγωγή τροφίμων
•η επεξεργασία καπνού
•η υφαντουργία
•τα χημικά
•η μεταλλευτική
•οι μονάδες διύλισης πετρελαίου

Με σημαντικότερους τους δύο πρώτους από αυτούς τους κλάδους λοιπόν προκύπτει και το ΑΕΠ της Ελλάδας. Όμως λόγω :

•της σκληρής δημοσιονομικής πολίτικης που εφαρμόζεται στην χώρα
•της μειωμένης ανταγωνιστικότητας στο εξωτερικό

•της συνεχούς μείωσης αγοραστικής δύναμης των εγχώριων καταναλωτών
οι περισσότερες επιχείρησεις από αυτούς τους κλάδους επιλέγουν είτε να μετεγκατασταθούν, είτε να πάψουν την λειτουργία τους. Ως αποτέλεσμα έχουμε την μείωση του ΑΕΠ της χώρας και την ραγδαία αύξηση του ελλείμματος και του δημοσίου χρέους. Έτσι έχουμε και μια ακόμα σειρά παραπλεύρων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία αυτή τη στιγμή, όπως η αύξηση των επιπέδων της ανεργίας.

Δυστυχώς το βασικότερο πρόβλημα είναι ότι η Ελλάδα υποφέρει από υψηλά επίπεδα πολιτικής και οικονομικής διαφθοράς σε συνδυασμό με χαμηλή ανταγωνιστικότητα συγκριτικά με τους Ευρωπαίους εταίρους της. Αυτό συνεπάγεται μια αναξιόπιστη εικόνα της χώρας προς τα έξω με αποτέλεσμα τα συνεχώς αυξανόμενα επιτόκια δανεισμού της κι έτσι κανείς δεν είναι σε θέση να κάνει προβλέψεις για το μέλλον αυτής της οικονομίας.